Nynorskordboka
ynke
ynka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å ynkaå ynke | ynkar | ynka | har ynka | ynk!ynka!ynke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| ynka + substantiv | ynka + substantiv | den/det ynka + substantiv | ynka + substantiv | ynkande |
Opphav
dansk, svensk; jamfør norrønt aumka av aumr ‘elendig’Tyding og bruk
- ha vondt av, synast synd i
Døme
- ho såg så vesal ut, han kunne ikkje anna enn ynke henne
- refleksivt:
Døme
- han var så sjuk at han låg berre og ynka seg
Faste uttrykk
- ynke segjamre seg, klage seg