Nynorskordboka
voren
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| voren | vore | vorne | vorne |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| vornare | vornast | vornaste |
Opphav
dels av norrønt (v)orðinn, perfektum partisipp av verða ‘verte’ og dels varinn ‘laga, stelt’, perfektum partisipp av verja ‘nytte, leggje ut’Tyding og bruk
- som er så eller så laga, skikka, stelt
Døme
- korleis er denne sleden voren sidan han går så tungt?
- eg er ikkje slik voren;
- det var ille vore
- i samansetningar med adjektiv eller verb: med den eigenskapen som førsteleddet nemner, men ofte i mindre grad
Døme
- blåvoren;
- kranglevoren;
- rundvoren;
- vinglevoren
- i samansetningar med substantiv: som liknar på, minner om det som førsteleddet nemner
Døme
- grautvoren;
- trollvoren