Nynorskordboka
virtuos 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein virtuos | virtuosen | virtuosar | virtuosane |
Opphav
italiensk eigenleg ‘dugande’ av; latin virtus ‘kraft, manndom’Tyding og bruk
person (særleg kunstnar) med høgt utvikla teknikk;
Døme
- ein virtuos med fela, i versekunst, på fotballbana