Nynorskordboka
vigsel
substantiv hankjønn
vigsle 1
substantiv hokjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein vigsel | vigselen | vigslar | vigslane |
| hokjønn | ei vigsle | vigsla | vigsler | vigslene |
Opphav
norrønt vígsla; av vieTyding og bruk
- kyrkjeleg (1) handling som går ut på at noko blir helga, lyst heilagt, til dømes eit ekteskap, ei ny kyrkje
- òg i sms som
- bispevigsel
- brurevigsel
- kyrkjevigsel
- seremoni ved borgarleg stifting av ekteskap
Døme
- vigsel av nybrua