Nynorskordboka
vertinne
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei vertinne | vertinna | vertinner | vertinnene |
Opphav
frå lågtysk; av vert og -inneTyding og bruk
- kvinne som tek mot gjester (og trakterer dei) eller som står til teneste for nokon;kvinneleg vert (1)
Døme
- ha vertinna til bords i eit selskap
- kvinne som leiger ut husrom;kvinneleg vert (2)
Døme
- vertinna kasta ut leigebuarane
- kvinne som leier eller presenterer program i radio eller på TV;kvinneleg vert (4)