Nynorskordboka
vermut
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein vermut | vermuten | vermutar | vermutane |
Opphav
gjennom fransk, frå tysk wermut(kraut) ‘malurt’; jamfør malurtTyding og bruk
fransk eller italiensk sterkvin tilsett visse urter og krydder
Døme
- raud, kvit vermut