Nynorskordboka
verisme
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein verisme | verismen | verismar | verismane |
Opphav
frå italiensk av; latin verus ‘sann’Tyding og bruk
kunstretning (særleg i dikting og opera) som legg vinn på røyndomstru skildring;
jamfør naturalisme