Nynorskordboka
veldig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| veldig | veldig | veldige | veldige |
Opphav
frå lågtysk, jamfør norrønt vǫldugr ‘mektig, gjæv’; samanheng med velde (3Tyding og bruk
- særs mektig, stor, sterk
Døme
- ordne opp med veldig hand;
- ei veldig påkjenning
- uendeleg
- veldige vidder
- overveldande
- eit veldig syn
- som gradsadverb: svært, særs, overlag (2
Døme
- veldig godt, bra, snilt, stygt;
- veldig høge fjell