Nynorskordboka
utfall
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit utfall | utfallet | utfall | utfalla |
Tyding og bruk
- rask rørsle mot;plutseleg åtak (1)
Døme
- fektaren gjorde små utfall;
- oksen gjorde eit utfall mot turgåarane
- i overført tyding: skarp kritikk
Døme
- kome med harde utfall mot styresmaktene
- resultat av noko;utgang, slutt
Døme
- utfallet av valet;
- krisa fekk eit lykkeleg utfall
- i styrkjetrening: styrkeøving der ein set det eine beinet langt framfor det andre og bøyer seg ned slik at ein har rett vinkel i begge kne