Nynorskordboka
utbrytar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein utbrytar | utbrytaren | utbrytarar | utbrytarane |
Tyding og bruk
- person som bryt seg ut frå ein stad, til dømes fengsel eller annan lukka institusjon
- person som bryt ut frå parti, foreining eller liknande, ofte for å lage ny gruppering
- idrettsutøvar som rykkjer frå hovudfeltet;jamfør brot (10) og utbrot (3)
Døme
- hovudfeltet tok att utbrytarane