Nynorskordboka
utbreiing
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei utbreiing | utbreiinga | utbreiingar | utbreiingane |
Tyding og bruk
- det å vere spreidd eller utbreidd (2) i eit område, ei gruppe eller liknande;området der noko er utbreidd
Døme
- utbreiing av evangeliet;
- utbreiinga av viruset
- det å vere kjend;
Døme
- boka fekk stor utbreiing