Nynorskordboka
utange
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein utange | utangen | utangar | utangane |
Opphav
norrønt útangiTyding og bruk
person (særleg barn eller ungdom) som bråkar, er uskikkeleg, er uvørden, gjer ugagn