Nynorskordboka
uroleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| uroleg | uroleg | urolege | urolege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| urolegare | urolegast | urolegaste |
Tyding og bruk
- som stadig flyttar eller ledar seg (når ein ikkje skal)
Døme
- stå, sitje uroleg;
- ha eit uroleg blikk
- som forstyrrar og bråkar
Døme
- urolege elevar
- om stad: utsett for mykje ferdsle og forstyrring;i folketrua: som er plaga av tussefolk
- merkt av mykje ufred og gjæring
Døme
- eit uroleg hjørne av verda;
- urolege tider