Nynorskordboka
uran
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit uran | uranet | uran | urana |
Opphav
frå nylatin, av planetnamnet Uranus, av gresk uranos ‘himmel’Tyding og bruk
radioaktivt metallisk grunnstoff (1) med atomnummer 92;
kjemisk symbol U