Nynorskordboka
upersonleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| upersonleg | upersonleg | upersonlege | upersonlege |
Tyding og bruk
- utan (individuelt) særpreg, (for) allmenn, nøktern, nøytral, tam
Døme
- upersonleg møblering, brev, stil, språk;
- alt er så upersonleg i kontorbygget
- som ikkje er ein person eller ikkje har individualitet
Døme
- upersonleg guddom
- i språkvitskap:
Faste uttrykk
- upersonleg subjektpron det brukt i upersonleg uttrykk
- upersonleg uttrykksetning utan eigenleg subjekt (til dømes det regnar eller her regnar)
- upersonleg verbverb som står i upersonleg uttrykk