Nynorskordboka
unison
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| unison | unisont | unisone | unisone |
Opphav
gjennom italiensk, frå latin, av uni- og sonus ‘lyd’; jamfør uni-Tyding og bruk
- som blir sungen og spela med same røyst eller tone av alle;
Døme
- unison song
- brukt som adverb:
- syngje unisont
- som kjem frå alle;
Døme
- ein unison protest