Artikkelside

Nynorskordboka

unikum

substantiv inkjekjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
eit unikumunikumetunikumunikuma

Opphav

frå latin

Tyding og bruk

unikt tilfelle;
noko eineståande
Døme
  • ho er eit unikum av ein pedagog