Nynorskordboka
ulykkeleg, ulukkeleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| ulukkeleg | ulukkeleg | ulukkelege | ulukkelege |
| ulykkeleg | ulykkeleg | ulykkelege | ulykkelege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| ulukkelegare | ulukkelegast | ulukkelegaste |
| ulykkelegare | ulykkelegast | ulykkelegaste |
Tyding og bruk
- ikkje lykkeleg (2);sorgfull, uglad, fortvilt, lei seg
Døme
- vere (djupt) ulykkeleg over (el. for) noko
- som gjer ein sorgfull osv.
- ulykkeleg kjærleik – ikkje gjengjeld kjærleik;
- vere ulykkeleg forelska
Døme
- eit ulykkeleg tiltak