Nynorskordboka
ukjend, ukjent
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| ukjend | ukjent | ukjende | ukjende |
| ukjent | ukjente | ukjente | |
Tyding og bruk
- som ein ikkje kjenner eller veit om
Døme
- snakke til ukjende (folk);
- ein ukjend kunstnar – ikkje kjend av ålmenta;
- den ukjende soldat(en) – uidentifisert soldat som er gravlagd og skal vere symbol for alle falne i krigen (særleg 1. verdskrigen);
- gå seg bort i ukjent terreng;
- setje om ei ukjend tekst;
- denne opplysninga er ukjend for meg;
- ei likning med to ukjende – to storleikar som ikkje er oppgjevne;
- kaste seg ut i det ukjende – byrje med noko heilt nytt
- som ikkje kjenner til (noko)
Døme
- eg er ukjend i Bergen;
- vere ukjend med tilhøva