Nynorskordboka
ueffen
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| ueffen | ueffeueffent | uefne | uefne |
Opphav
av u- og lågtysk effen; same opphav som tysk eben ‘jamn’Tyding og bruk
i uttrykk
Døme
- (slett) ikkje ueffen – ikkje verst, nokså god, smart