Nynorskordboka
tygge 2, tyggje 2
tygga, tyggja
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å tyggaå tygge | tygg | togg | har togge | tygg! |
| å tyggjaå tyggje |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| toggen + substantiv | togge + substantiv | den/det togne + substantiv | togne + substantiv | tyggande |
| tyggjande | ||||
Opphav
norrønt tyggja, tyggvaTyding og bruk
knuse, male, elte (mat) med tennene
Døme
- sitje og tyggje;
- tyggje maten godt;
- tyggje skrå, tyggjegummi, drøv;
- sjå ut som ein er toggen og utattspytta – svært medteken;
- tyggje på ei flis;
- eg vil tyggje på forslaget, tilbodet – tenkje over litt;
- der fekk du noko å tyggje på – tenkje på, bite i