Nynorskordboka
brennar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein brennar | brennaren | brennarar | brennarane |
Opphav
av brenne (2Tyding og bruk
- person (til dømes i industrien) som tilverkar noko ved brenning
- apparat som varmar opp rom ved å nytte olje, kol, gass eller liknande som brennstoff
Døme
- treflis blir mata inn i brennaren
- apparat til å brenne (2, 3) med
- del av lampe, reiskap eller liknande der logen kjem fram
Døme
- flammene frå primusen strøymer ut frå brennaren