Nynorskordboka
breke, brekte
breka, brekta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å brekaå breke | brekarbreker | brekte | har brekt | brek! |
| brekar | breka | har breka | brek!breka!breke! | |
| å brektaå brekte | brektar | brekta | har brekta | brekt!brekta!brekte! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| brekt + substantiv | brekt + substantiv | den/det brekte + substantiv | brekte + substantiv | brekande |
| breka + substantiv | breka + substantiv | den/det breka + substantiv | breka + substantiv | |
| brekta + substantiv | brekta + substantiv | den/det brekta + substantiv | brekta + substantiv | brektande |
Opphav
lydordTyding og bruk
gje frå seg langdregen lyd med korte støytar som er særmerkt for sauer og visse andre dyr
Døme
- sauene breker;
- ei lita geit brekte oppe i lia