Nynorskordboka
tun
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit tun | tunet | tun | tuna |
Opphav
norrønt tún; same opphav som engelsk town ‘by’Tyding og bruk
- område, plass mellom (og omkring) husa på ein gard eller liknande;
Døme
- gå ut på tunet;
- stå ute på tunet;
- kome til tuns
- plass mellom fleire hus
- til dømes
- gatetun
- stad der husa står på ein gard (til skilnad frå markene ikring)
Døme
- gå heim til el. i tunet
- samling av hus som høyrer til eitt gardsbruk
Døme
- ein gard med tre tun – med tre bruk, for tre huslydar (i eldre tunskipnad)