Nynorskordboka
tulling 2
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tulling | tullingen | tullingar | tullingane |
Tyding og bruk
person som oppfører seg dårleg;
toskete person;
dumming, tåpe
Døme
- ein flokk med tullingar