Nynorskordboka
trøbbel
substantiv inkjekjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
eit trøbbel | trøbbelet | trøbbel | trøbla |
Opphav
engelsk trouble; frå gammalfranskTyding og bruk
bry (1, vanskar
Døme
- stelle til, lage trøbbel for nokon;
- ha trøbbel med bilen