Nynorskordboka
trone 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei trone | trona | troner | tronene |
Opphav
frå gresk ‘stol’Tyding og bruk
- gild, opphøgd stol som sete for høgtståande person, regjerande fyrste, pave eller liknande
Døme
- kongetrone;
- stå for Guds trone – på dommedag
- (bilete på) stilling eller mynde som øvste fyrste i eit land
Døme
- ta over trona etter faren;
- kome på trona
Faste uttrykk
- sitje på tronaha posisjon som monark;
regjere