Nynorskordboka
triumferande
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| triumferande | triumferande | triumferande | triumferande |
Opphav
av triumfereTyding og bruk
- som syner byrgskap (og skadefryd) over ein siger eller suksess
Døme
- med ei triumferande mine
- som har sigra;som feirar ein siger
Døme
- ein triumferande feltherre