Nynorskordboka
triumf
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein triumf | triumfen | triumfar | triumfane |
Opphav
gjennom latin triumphus ‘sigersferd som ein hærførar gjer til Rom’ og etruskisk frå gresk thriambos ‘hymne til Bacchus’Tyding og bruk
Døme
- ein triumf for vitskapen
- byrgskap over ein siger;
sigersglede- med triumf i blikket
- opptog etter ein siger
Døme
- krigarane drog i triumf til kongen