Nynorskordboka
brakke 2
brakka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å brakkaå brakke | brakkar | brakka | har brakka | brakk!brakka!brakke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| brakka + substantiv | brakka + substantiv | den/det brakka + substantiv | brakka + substantiv | brakkande |
Opphav
av brakk (2Tyding og bruk
la åkerjord liggje usådd og arbeide henne på ymse måtar