Artikkelside

Nynorskordboka

brakk 1

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein brakk	brakken	brakkar	brakkane

Opphav

frå lågtysk ‘nypløgd land’; samanheng med brekke (

Tyding og bruk

tilstand som eit pløgd eller ombrote jordstykke er i når det ligg unytta i (ein del av) vekstperioden
brakkmark