Nynorskordboka
tilflukt
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei tilflukt | tilflukta | tilflukter | tilfluktene |
Opphav
frå lågtysk; jamfør tysk ZufluchtTyding og bruk
- det å flykte, rømme eller ty til (nokon for å finne vern eller hjelp)
Døme
- ta tilflukt i det norske konsulatet
- stad som ein kan rømme til og løyne seg, dekkje seg eller få anna vern;