Nynorskordboka
tellur
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit tellur | telluret | tellur | tellura |
Opphav
frå nylatin; av latin tellus ‘jorda’Tyding og bruk
halvmetallisk, gråkvitt grunnstoff (1) med atomnummer 52; kjemisk symbol Te