Nynorskordboka
taue
taua
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å tauaå taue | tauar | taua | har taua | tau!taua!taue! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| taua + substantiv | taua + substantiv | den/det taua + substantiv | taua + substantiv | tauande |
Opphav
av engelsk towTyding og bruk
dra (1), slepe (2, 1), særleg skip eller bilar
Døme
- bilen vart taua bort