Nynorskordboka
tarveleg
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| tarveleg | tarveleg | tarvelege | tarvelege |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| tarvelegare | tarvelegast | tarvelegaste |
Opphav
norrønt þarfligr ‘naudsynt’; av tarvTyding og bruk
Døme
- jamne og tarvelege folk;
- tarveleg kveldsmat;
- ein tarveleg versemakar;
- gå tarveleg kledd
- som ein har bruk for;
Døme
- tarveleg skog – skog til husbruk