Nynorskordboka
tara
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein tara | taraen | taraar | taraane |
| taraer | taraene | ||
Opphav
gjennom tysk; frå arabisk tarhah ‘ting som er kasta bort’Tyding og bruk
- vekt av innpakninga eller emballasjen til ei vare
- frådrag for tara (1) ved veging