Nynorskordboka
surring 2
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei surring | surringa | surringar | surringane |
Opphav
av surre (2Tyding og bruk
- det å binde noko fast med tau eller liknande
Døme
- surring av last
- tau og liknande som er surra
Døme
- surringane hadde losna