Nynorskordboka
stykke 2, stykkje
stykka, stykkja
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å stykkaå stykke | stykkar | stykka | har stykka | stykk!stykka!stykke! |
| å stykkjaå stykkje | stykkjar | stykkja | har stykkja | stykk!stykkja!stykkje! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| stykka + substantiv | stykka + substantiv | den/det stykka + substantiv | stykka + substantiv | stykkande |
| stykkja + substantiv | stykkja + substantiv | den/det stykkja + substantiv | stykkja + substantiv | stykkjande |
Tyding og bruk
dele i stykke (1, 1);
Døme
- stykke opp, ut noko