Artikkelside

Nynorskordboka

stunde

stunda

verb
Bøyningstabell for dette verbet
infinitivpresenspreteritumpresens perfektumimperativ
å stundaå stundestundarstundahar stundastund!stunda!stunde!
Bøyningstabell for dette verbet (partisippformer)
perfektum partisipppresens partisipp
hankjønn /
hokjønn
inkjekjønnbunden formfleirtal
stunda + substantivstunda + substantivden/det stunda + substantivstunda + substantivstundande

Opphav

norrønt stunda

Tyding og bruk

  1. hike, lengte, trå etter
    Døme
    • stunde heim;
    • stunde etter noko
  2. nærme seg til (ei viss tid);
    Døme
    • det stundar mot vår;
    • det stundar til jul
  3. Døme
    • han har ikkje noko å stunde etter bror sin