Nynorskordboka
strigle 2
strigla
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å striglaå strigle | striglar | strigla | har strigla | strigl!strigla!strigle! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| strigla + substantiv | strigla + substantiv | den/det strigla + substantiv | strigla + substantiv | striglande |
Tyding og bruk
- kjemme, glatte og reinske hårdekket på husdyr (særleg hest) med strigle (1
- i overført tyding: stelle og rydde
Døme
- strigle huset
- brukt som adjektiv:
- strigla, grøne plenar;
- ha eit strigla ytre