Nynorskordboka
stab
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stab | staben | stabar | stabane |
Opphav
frå tysk; same opphav som stav som var eit merke på militær maktTyding og bruk
- personell under ein militær sjef, særleg om ei administrativ eller planleggjande militær avdeling
Døme
- generalstab;
- gjere teneste ved staben
- personell i ei større bedrift som utfører administrativt, planleggjande og koordinerande arbeid, til skilnad frå linje (2)
Døme
- firmaet har ein stab av flinke medarbeidarar