Nynorskordboka
blåsebelg
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein blåsebelg | blåsebelgen | blåsebelgar | blåsebelgane |
| blåsebelger | blåsebelgene | ||
Tyding og bruk
reiskap til å blåse luft på varmen med;
Døme
- ein stor blåsebelg som blæs lufta opp gjennom ein haug med glødande kol;
- pusten gjekk som ein blåsebelg