Nynorskordboka
spann 3
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit spann | spannet | spann | spanna |
Opphav
frå lågtysk av spannen ‘spenne’ (III)Tyding og bruk
(lag av) to eller fleire dyr som saman dreg reiskap eller køyretøy
Døme
- firspann;
- hundespann
Faste uttrykk
- gå i spann(om trekkdyr) dra saman; (om folk) samarbeide