Nynorskordboka
sorti
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sorti | sortien | sortiar | sortiane |
Opphav
frå fransk, av sortir ‘gå ut’Tyding og bruk
bortgang eller utgang, særleg frå ei scene;
det å gå av frå ei stilling eller avslutte ein karriere;
avslutning
Døme
- ein verknadsfull sorti;
- ein trist sorti