Nynorskordboka
snabel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein snabel | snabelen | snablar | snablane |
Opphav
frå tyskTyding og bruk
- lang og spiss nase eller munn på visse dyr
Døme
- sugesnabel;
- elefanten har ein lang og kraftig snabel
- lang (og spiss) framståande del på noko