Nynorskordboka
snabel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein snabel | snabelen | snablar | snablane |
Opphav
frå tyskTyding og bruk
- langt og spist nase- eller munnparti på visse dyr
Døme
- elefanten har ein lang og kraftig snabel
- lang, spiss framståande del på noko
Døme
- han hadde nokre rare sko med snablar på