Nynorskordboka
smeise
smeisa
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å smeisaå smeise | smeisarsmeiser | smeiste | har smeist | smeis! |
| smeisar | smeisa | har smeisa | smeis!smeisa!smeise! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| smeist + substantiv | smeist + substantiv | den/det smeiste + substantiv | smeiste + substantiv | smeisande |
| smeisa + substantiv | smeisa + substantiv | den/det smeisa + substantiv | smeisa + substantiv | |
Opphav
truleg frå tysk schmeissenTyding og bruk
daske, slå, smekke
Døme
- smeise til nokon;
- smeise på hesten