Nynorskordboka
slengjar, slengar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein slengar | slengaren | slengarar | slengarane |
| ein slengjar | slengjaren | slengjarar | slengjarane |
Tyding og bruk
- indvid eller gjenstand som finst aleine og tilfeldig
Døme
- det var lite fisk, berre nokre slengjarar
- personstemme på ein kandiat overført frå ei anna valliste
Døme
- ho kom inn i kommunestyret på grunn av mange slengjarar
- person som går og sleng;