Artikkelside

Nynorskordboka

blink 1

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein blink	blinken	blinkar	blinkane

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

merke til å sikte eller skyte på;
(svart, rund) flekk midt i ei skyteskive
Døme
- skyte på blink;
- treffe blinken;
- skyte blink
merke på trestamme etter blinking;
blekk (1, 1);
jamfør blinke (1
samling av tre som er blinka (1
Døme
- selje blinken på rot

Faste uttrykk

fylle blinken
i skiskyting: treffe alle blinkane på skyteskive
på tredje skyting imponerte han med å fylle blinken
midt i blinken
nett det ein ynskjer;
heilt rett
dette må vere ei bok midt i blinken for deg