Nynorskordboka
skanse 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein skanse | skansen | skansar | skansane |
Opphav
gjennom lågtysk; frå italiensk av scanso ‘vern’Tyding og bruk
- festningsverk, oftast av ein oppkasta jordvoll med skyttargraver, dekningsrom og liknande
Døme
- vere den siste på skansen – vere den siste som gjev seg;
- bli driven frå skanse til skanse – stadig måtte gje seg, dra seg attende
Faste uttrykk
- ta ein skanseòg: ha framgang