Nynorskordboka
skammel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein skammel | skammelen | skamlar | skamlane |
Opphav
gjennom tysk, frå mellomalderlatin diminutiv av; latin scamnum ‘benk’Tyding og bruk
liten, låg krakk til å sitje på eller til å kvile føtene på